AIR Het Vijfde Seizoen
Locatie: Psychiatrische instelling de Willem Arntsz Hoeve, Den Dolder
Uitvoering: tekeningen, happening en performance, publicatie
︎︎︎In de serie Dolderse Vechters: Jimmy
Tekening 110x 250 cm
Een psychiatrische inrichting is een duidelijk voorbeeld van een plek waar andere realiteiten beleefd en geleefd worden. Tijdens mijn AIR wilde ik de hiërarchie van 'onze' en 'hun' realiteiten (denk aan wanen, hallucinaties, dwanggedachten etc.) doorbreken. Op de dag dat dag en nacht even lang zijn (eind oktober) en ‘de scheidslijn tussen de realiteiten het dunst’, organiseerde ik een feest. We maakten grote tekeningen, schilderingen, kleiwerken en muziek, bakten taarten en kenden alle vormen van realiteit eenzelfde gewicht toe. Zo kregen de bewoners weer wat meer regie over hun leven.
Ik zag ze vechten, soms zelfs letterlijk. Op minder dan een meter afstand tekende ik hun levensgrote portretten ten voeten uit. Mijn eindpresentatie bestond uit een tentoonstelling van die tekeningen en een gevechtsgala waarin bewoners een podium kregen om hun persoonlijke gevecht te demonstreren. Zelf droeg ik een tekst voor waarin ik het vechten beschreef: REALITEIT IS EEN BEEST.
Locatie: Psychiatrische instelling de Willem Arntsz Hoeve, Den Dolder
Uitvoering: tekeningen, happening en performance, publicatie
︎︎︎In de serie Dolderse Vechters: Jimmy
Tekening 110x 250 cm
Een psychiatrische inrichting is een duidelijk voorbeeld van een plek waar andere realiteiten beleefd en geleefd worden. Tijdens mijn AIR wilde ik de hiërarchie van 'onze' en 'hun' realiteiten (denk aan wanen, hallucinaties, dwanggedachten etc.) doorbreken. Op de dag dat dag en nacht even lang zijn (eind oktober) en ‘de scheidslijn tussen de realiteiten het dunst’, organiseerde ik een feest. We maakten grote tekeningen, schilderingen, kleiwerken en muziek, bakten taarten en kenden alle vormen van realiteit eenzelfde gewicht toe. Zo kregen de bewoners weer wat meer regie over hun leven.
Ik zag ze vechten, soms zelfs letterlijk. Op minder dan een meter afstand tekende ik hun levensgrote portretten ten voeten uit. Mijn eindpresentatie bestond uit een tentoonstelling van die tekeningen en een gevechtsgala waarin bewoners een podium kregen om hun persoonlijke gevecht te demonstreren. Zelf droeg ik een tekst voor waarin ik het vechten beschreef: REALITEIT IS EEN BEEST.